Οι πιο βασικοί κανόνες είναι:

• Τηρούμε με ευλάβεια τον Κ.Ο.Κ. για την δική μας ασφάλεια, αλλά και την απόκτηση δικαιωμάτων αποζημίωσης σε περίπτωση ατυχήματος.

-Φορούμε ΠΑΝΤΑ κράνος και γάντια, ακόμα και για διαδρομή 10 μέτρων, γιατί τα τραύματα στο κεφάλι μπορεί να αποβούν μοιραία, ενώ τα χέρια είναι συνήθως το πρώτο σημείο επαφής του σώματος με το έδαφος.

-Το κράνος πρέπει να είναι εγκεκριμένου τύπου και να καλύπτει όλο το πρόσωπο σε περίπτωση ατυχήματος.

• Αλκοόλ και λοιπά ναρκωτικά απαγορεύονται. Εννοείται.
• Φορούμε όσο γίνεται προστατευτικό εξοπλισμό (ειδικό μπουφάν, μπότες, ζώνη μέσης κλπ.) και ποτέ κοντό παντελόνι ή σαγιονάρες! Είναι και θέμα πολιτισμού…
• Αποφεύγουμε όσο μπορούμε την οδήγηση τη νύκτα. Με αυτό τον τρόπο στατιστικά πετυχαίνουμε μείωση της τάξης του 80% στην πιθανότητα σοβαρού ατυχήματος! Δυστυχώς τα φώτα των μοτό δεν είναι εφάμιλλα με αυτά των σύγχρονων αυτοκινήτων, ενώ η ισορροπία είναι ευάλωτη σε λακκούβες που γίνονται αόρατες τη νύκτα. Η χρήση των φώτων χρειάζεται προσοχή, καθώς τα μεγάλα φώτα (πορείας) της μοτό τυφλώνουν τους άλλους χρήστες του δρόμου με εμβέλεια μεγαλύτερη των 100 μέτρων. Τα μεσαία φώτα (διασταυρώσεως) είναι πολύ πιο φιλικά για τους άλλους, με εμβέλεια μόλις πάνω από 40 μέτρα, αλλά φυσικά δεν επαρκούν για την ασφαλή κίνηση με υψηλές ταχύτητες.

 -Για να περάσουμε από μια μεγάλη λακκούβα (όταν η αποφυγή της είναι αδύνατη) πρώτα φρενάρουμε όσο γίνεται και μόλις πριν πέσουμε μέσα επιταχύνουμε για να μειώσουμε την τάση της εμπρός ρόδας να μείνει μέσα στη λακκούβα διπλώνοντας το τιμόνι.

· Η οδήγηση σε βροχή είναι ό,τι χειρότερο για το μοτοσυκλετιστή. Τα λάστιχα χάνουν 50 – 75% της πρόσφυσης τους και η λάσπη στη ζελατίνα του κράνους μειώνει κατά πολύ την ορατότητα. Γι’ αυτό χρειάζεται προσοχή από τον αναβάτη, διατήρηση της ταχύτητας χαμηλά, μικρές κλίσεις στις στροφές και πάντα ομαλές κινήσεις.